Wraz z datą 1 stycznia 2009 r. ukazał się uzupełniony przepis dotyczący rezerw, który jest stale obowiązujący. Adekwatnie do zapisu z art. 39 ust. 2 ustawy dotyczącej rachunkowości, bierne rozliczenia międzyokresowych rozliczeń kosztów, dokonywane są przez wszystkie jednostki. Kwota rozliczenia musi być równa wysokości prawdopodobnego zobowiązania przypadającego na bieżący okres sprawozdawczy, który wnika na przykład na poczet przyszłych świadczeń na rzecz osób zatrudnionych, takich jak odprawa emerytalna.
Warto wspomnieć, iż tworzenie rezerw aby pokryć koszty odpraw emerytalnych jest obligatoryjne. Jest to stwierdzone przez Krajowy Standard Rachunkowości o numerze szóstym. Całkowicie oczywistym jest natomiast, że w temacie odpraw emerytalnych niekodeksowych (tj. regulowanych np. przez ZUZP), sumaryczne zestawienie tych świadczeń jest na tyle duże, że niezwykle potrzebnym jest aby, przy tworzeniu tych rezerw pomagał licencjonowany aktuariusz. Pomijając fakt, iż wymagane jest to na podstawie zapisu z Kodeksu Pracy, aby podpis aktuariusza widniał pod wszelakimi wyliczeniami, które mieszczą się przy okazji tworzenia, skompilowanych modeli rotacji pracowniczej, uwzględniających aktualne stopy dyskonta rynkowego.
Jak widać przygotowanie rezerwy na odprawy emerytalne stało się procesem, który musi występować w każdym przedsiębiorstwie. Poprzez odpowiednie ustosunkowanie się do tego tematu firma może uchronić się kosztami, które winny być skrupulatnie monitorowane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz